Terapia osób ze spektrum zaburzeń autystycznych cz.2

W dzisiejszym wpisie opiszemy kolejne trzy bardzo popularne terapie osób ze spektrum zaburzeń autystycznych.

 

Metoda aktywności Knillów

Małżeństwo Marianna i Christopher Knill swoją metodę oparli na założeniu, iż najważniejszym kanałem sensorycznym jest skóra. Dotyk jest bowiem pierwszym wrażeniem, jakiego doznajemy. Od wrażliwości dotykowej zależy umiejętność nawiązania kontaktu z otoczeniem. Ten jest z kolei podstawą kształtowania się kolejnych umiejętności w tym komunikacji. Wczesna komunikacja między niemowlęciem a dorosłym wyraża się właśnie poprzez dotyk. W swoich Programach Aktywności autorzy skojarzyli ruch i dotyk ze specjalnie skomponowaną muzyką. Wykonując przy muzyce określone ćwiczenia, dziecko uczy się odczuwania własnego ciała i otwiera się na doznania dotykowe z otoczenia. Podczas realizacji wszystkich programów każdy ruch dziecka wspierany jest przez specjalny akompaniament muzyczny, będący sygnałem konkretnej aktywności. Zadaniem muzyki jest stymulacja uwagi, a także stwarzanie korzystnych podstaw do uczenia się. Dziecko zapamiętuje kolejne sekwencje sygnałów muzycznych, co sprawia, że dotyk terapeuty jest dla niego przewidywalny. Taka rytualizacja aktywności jest dla dziecka źródłem poczucia bezpieczeństwa, co w przypadku dzieci z autyzmem jest bardzo istotne.

 

  Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Metoda ta wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne we wspomaganiu rozwoju dziecka i terapii zaburzeń. Ćwiczenia wywodzą się z naturalnych potrzeb dziecka, które zaspokajane są w kontakcie z osobą dorosłą. Stosowane jest kołysanie, przytulanie, turlanie, przeciąganie. Podstawowymi założeniami metody Weroniki Sherborne jest rozwój dziecka poprzez ruch:

• świadomość własnego ciała i usprawnianie ruchowe
• świadomość przestrzeni i działania w niej
• dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązanie z nimi bliskiego kontaktu

Ćwiczenia odbywają się w parach lub w grupie, mogą w nich uczestniczyć rodzice (obecność rodzica lub terapeuty jest niezbędna, jeśli dziecko jest mniej sprawne ruchowo) lub rodzeństwo, co sprawia, że dziecko czuje się bezpiecznie i chętnie ćwiczy. Wiele ćwiczeń na zajęciach prowadzonych metodą Weroniki Sherborne stanowi dla dzieci dużą atrakcję i wesołą zabawę w grupie, stwarza możliwość do twórczego działania oraz pobudza spontaniczność i aktywność własna dziecka.

 

Metoda dobrego startu

Metoda Dobrego Startu wykorzystuje rytm, muzykę, obrazy i ruch do wspierania rozwoju dziecka. Bazuje na uczeniu się przez wszystkie zmysły.
Metoda Dobrego Startu rozpowszechniła się w Polsce dzięki prof. Marcie Bogdanowicz.
Metoda pomaga usprawniać 3 analizatory, czyli kanały za pomocą których dziecko uczy się:  słuchowy, wzrokowy, ruchowy.
Dodatkowo metoda ma pozytywny wpływ na umiejętności rozwijające się intensywnie w dzieciństwie: kształtowanie orientacji w schemacie ciała i w przestrzeni oraz motorykę i koordynację wzrokowo-słuchowo-ruchową. Ćwiczenia MDS równocześnie działają rozwijająco na procesy poznawcze: uwagę, percepcję, pamięć, wyobraźnię słuchową i wzrokową, rozumienie i posługiwanie się symbolami abstrakcyjnymi