Ostatni etap przystosowania się do niepełnosprawności dziecka

Jak już wiemy, przystosowanie się rodziny do niepełnosprawności dziecka składa się z kilku etapów:

1. Faza szoku

2. Faza kryzysu emocjonalnego

3. Faza pozornego przystosowania się

4. Faza konstruktywnego przystosowania się

Proces ten u każdego przebiega inaczej, może przebiegać w mniej lub bardziej burzliwy sposób. Także intensywność przeżyć może być zróżnicowana.

Dla dobra dziecka ważne jest aby rodzice doszli do etapu konstruktywnego przystosowania się. Jest to moment, w którym rodzice zaczynają szukać specjalistów oraz terapii, która pozwoli rozwijać się ich dziecku. Okres ten, zwany „wyjściem z kryzysu”, charakteryzuje się osiągnięciem umiejętności psychicznego i życiowego radzenia sobie z problemem. Osiągnięcie fazy konstruktywnego przystosowania się do niepełnoprawności dziecka zależy od zasobów, jakimi rodzina dysponuje, oraz od wsparcia społecznego. Zasoby te są swoistym potencjałem, którym rodzina dysponuje w momencie radzenia sobie z sytuacją trudną. Wsparcie społeczne jest rodzajem interakcji społecznej, która zostaje podjęta przez jednego lub obu uczestników w sytuacji problemowej, trudnej, stresowej lub krytycznej.