Terapia behawioralna w pracy z dziećmi ze spektrum zaburzeń autystycznych

Początki terapii behawioralnej sięgają roku 1913 kiedy to amerykański psycholog John Broadus Watson opublikował swoje dzieło pt.: „Psychology as the Behaviourist Viwes It”.

 Sama terapia powstała w oparciu o założenia behawioryzmu, w którym uważano, że człowiek jest istotą zewnątrz sterowną, którą kieruje jedynie działanie otoczenia.

 Z pracą metodą behawioralną wiąże się wiele kontrowersji, ponieważ początkowo do eliminowania zachowań niepożądanych używano bodźców bólowych oraz kar fizycznych. Obecnie spotkać się można z opiniami iż jest to bardziej tresura niż forma terapii. Terapia metodą behawioralną wykorzystuje system wzmocnień. Polega to na tym, że dziecko za każde dobrze wykonane zadanie zostaje nagradzane - forma nagród jest różna w zależności od upodobań dziecka i jego stopnia rozwoju. Stosowana analiza zachowania bo tak też nazywa się terapię behawioralną jest niezwykle skuteczna i pomocna w pracy z dziećmi ze spektrum zaburzeń autystycznych. Tym samym jest to metoda przebadana naukowo i o udowodnionych rezultatach.